Week 46

Maandag - spaghetti

Dinsdag - witlof in hesp met patatjes in de pel

Woensdag - Kabeljauw, puree, erwten en wortelen

Donderdag - Bloemkoolsoep

Vrijdag - Frieten van het frietkot

Zaterdag - Cordon Bleu met kaas van het Hinkelspel en pesto

                 Geglaceerde rapen en pasta

Zondag - Lamsvlees, savooikool en patatten (of rijst)

tussendoor: wortelcake met speculoos en zelfgemaakte koekjes

Ziezo.

Het is niet omdat ik weekmenu dat ik op tijd ben hé. De planning lukt, mijn afbeelding netjes op een blog krijgen, al iets minder. Ik heb het dan maar getypt. In een schoon kleurtje. En ik sukkel verder tot ik mijn blaadje hier netjes op krijg. Ik had het nog wel in mijn schoonste geschrift geschreven. Met kramp in mijn hand als gevolg.

Maar het menu. Veel diepvries deze week, aangezien mijn andere planningen overlopen. Net als mijn mailbox. Met mails van u, lezer, waar ik begod de tijd haal om lekker te koken. U bent nog geeneens bij mij thuis geweest, maar toch, u hebt grote gedachten van mij. Waarvoor dank. Maar ge moogt mij nooit meer vragen waar ik de tijd haal om te koken. Ik zal het één keer uitleggen, en daarna is het gedaan. belooft u het?

Ik laat mijn strijk liggen, ik stop mijn kinderen niet elke dag in bad en ik kook veel in het weekend, waarvan een deel in den diepvries vliegt. Ik beantwoord mijn mail niet, lees zelden nog een boek uit.

Omdat ik graag kook. Voila.

Op maandag is het recup. Uit den diepvries, bolognesesaus die door mijn dochter is gemaakt. Zoals u dat ook kunt, maar voor een kind van 11 is dat heel wat. Zij snijdt ajuin, bakt het gehakt bruin (lang!) kiepert tomaten look in de pot en roert. Veel meer doe ik daar niet. Wat wijn als ze niet kijkt, wat worchestersaus als ik zin heb en soms een héél klein beetje steranijs. Maar dat mag je aan niemand zeggen.

Ik zorg voor verse pasta, een blok parmesan en een rasp. Speelgoed kan wonderen doen, zeggen ze.

En passant maak ik bechamel, bak witlof en snijd een paksken hesp open. Dan moet ik op dinsdag alleen maar mijn voeten onder tafel steken. En patatjes koken.

Woensdag ben ik thuis en maak ik vis. Waar ik te voet om ga, naar de lekkerste viswinkel van 't stad. En nu moogt ge mij geen schuldgevoel aanklappen, ik hoorde net dat er zwaar besnoeid moet worden in het vangen van vis. Terecht. Daarom: vis met een beetje schuldgevoel, dus. Maar wel gewoon gebakken, zonder meer. De puree maak ik als mijn kinderen dutten in de namiddag en de wortels schil ik terwijl zij hun vieruurtje eten. Ik stoof ze als mijn lief al thuis is, en ik kieper er diepvrieserwten (bio, van Delhaize) bij, die zijn tenminste betaalbaar.

Donderdag eten we op ons werk en op school, want ik wil niet elke dag afwassen. En ik moet naar de Ijverige Wijven en mijn dochter naar de accordeonles. En ik had nog een potje bloemkoolsoep in de vriezer (1 bloemkool, 2 l groentenbouillon, 2 wit van preien en wat selder en ajuin, goed voor 3 keer soep met vijf personen). Op donderdag mag mijn kind gedroogde worst eten, die ze opspaart, een ganse week lang.

Op vrijdag is het hier vrouwenavond en ben ik stikkapot en wil ik eigenlijk alleen maar lezen in een hoekje en een glaasje wijn drinken. En frieten eten. Alleen dat laatste zal ik me lukken, ik voel het.

Zaterdag ben ik weer fris man en blij omdat het weekend is en omdat mijn lief verbouwt, kook ik. Ik maak zelf cordon bleus, die van de Fabula, want ik heb er keiveel gemaakt toen ik daar werkte en ik vind ze overheerlijk, zeker met dat korstje en die pesto en die lekkere kaas van 't Hinkelspel. Ik kies niet altijd dezelfde, dat zou te saai zijn. Ik vraag aan mijn beenhouwer om smalle hespesneden voor mij klaar te leggen, ik foefel daar vanalles tussen (rode pesto, kaas, soms rauwe ham, soms gerookte ham) en ik paneer dat eerst in ei en dan in paneermeel. Voorzichtig bakken, want kaas smelt en als je te wild bent, komt dat niet goed. Als je rustig doet, en tijd hebt, is dit één van de heerlijkste happen die je ooit zult hebben gegeten. Als er iemand curieus is naar de rapen, vraag het maar. Ik weet dat rapen saai kunnen zijn, dus ik laat het aan u over.

En dan zondag. De dag des Rust. De dag van koffie, een pistolet en goei boter. De dag van het meest verrukkelijke lamsvlees, savooikool en patatjes. Deze keer klapt u mij geen schuldgevoel aan, want ons lamsvlees komt van eerlijke kweek, van op den buiten, en van bij mensen die er verstand van hebben.

De savooi wordt gewoon gestoofd of gebakken, en de patatten gekookt. Wat ik met mijn lamsvlees doe, schouder en ragout, daar mag u nu eens mee over nadenken, sie.

Want ik gaf u mijn week, gij nu uw creativiteit. Merci.

Oh, de wortelcake. Kwestie van toch een foto op mijn eerste blogbericht te hebben. Roep maar als je het recept wilt, ik ben vreselijk lui in recepten overtypen, eigenlijk. 

Gelukkig hebben we Mme Zsazsa, niet?